JAŁMUŻNA czyli BOŻA LICHWA Czytania Bractwa Miłosierdzia ks. Piotr Skarga 1885 r.

JAŁMUŻNA CZYLI BOŻA LICHWA

Czytania Bractwa Miłosierdzia

na każdą niedzielę roku z dodatkiem Kazań o Miłosierdziu

Ks. Piotr Skarga T. J.

reprint z 1885 r., książka przepisana, z dużymi literami

Imprimatur Albinus Eppus 1880 r.

Za miłosierdzie i jałmużnę odnoszą Niebo pobożni i głos on Jego wdzięczny usłyszą: Pójdźcie błogosławieni, osiągnijcie Królestwo wam zgotowane. Panie, a czem sobie na nie zasłużyli? Widzę między niemi mężobójce, cudzołożniki, zdrajce, złodzieje, lichwiarze etc. Pan jakby na ich złości nie pomnąc, mówi: Łaknąłem, nakarmiliście Mię; pragnąłem, napoiliście Mię etc. Dziwna rzecz, iż im żadnych grzechów nie wyrzuca; bo jałmużna do uznania ich i odpuszczenia przywiodła i one jako woda zmyła! Dziwniejsza, iż ich dobrodziejstwo jako Sobie uczynione głosi: coście im uczynili, Mnieście prawi, uczynili; a najdziwniejsza, iż za tak małe rzeczy, tak im wielkie daje! O błogosławieni miłosierni! Bo ci otrzymają, jako sam Pan rzekł, miłosierdzie! Sami na drugich ukazują, czego sobie u Pana Boga życzą. A Pan Bóg nie postępuje sobie inaczej: doczesne miłosierdzie wiecznem i bez końca trwającem miłosierdziem płaci!

    W jałmużnie bać się nie potrzeba nadwyrężenia majątku i owszem żadną pilnością, dowcipem, gospodarstwem i rzemiosłem nikt się rychlej nie zbogaci, jako jałmużną. Wszak nie robota ani dochody, ani pilność nie czyni bogatym, ale pańskie błogosławieństwo, mówi Pismo święte, ubogaca. A Pan Bóg miłosiernemu obiecuje swoje błogosławieństwo. (Fr. kazania ks.  Skargi z r.1588.)

*

    Majętność jest, mówi jeden święty, jako woda w studni, której gdy nie czerpią, psuje się i nie jest do picia; a gdy ją biorą, czyści się i więcej jej przybywa. Pieniądze łakomca, które nieżyczliwie chowa, giną i grzechy przed Panem Bogiem, jak stęchła woda, obmierzłe rozmnażają, i potomkowie pociechy z nich nie odniosą, a miłosierny, gdy niemi na ubogie szafuje, znowu mu ich przybywa, i z lichwą je odbiera od Pana Boga, jako Pismo święte mówi: „Lichwę od Pana Boga bierze, kto nad ubogim litość ma, i jako on czyni, tak mu czynić Pan Bóg będzie. Jako piersi mleka pełne ciężkie są białogłowie, a gdy dziecię karmi, mleka nie traci, ale innego nabywa, tak majętność, z której się niedostatecznym nie udziela, duszę obciąża i grzechem łakomstwa trapi; a gdy się na potrzebujące dla Boga rozdaje, nie ubywa jej, ale się hojniej wraca.”

*

Książeczka niniejsza, poza licznymi pouczającymi naukami Ks. Skargi, wzbogacona jest także licznymi przykładami ludzi świętych i świątobliwych, zachęcających miłego Czytelnika, aby swoim majątkiem kupował sobie przez ręce ludzi ubogich – Niebo. Dowodzi także, że ta jedyna dozwolona dla katolika święta lichwa zwraca się mu nieraz jeszcze w tym życiu z wielkim procentem i korzyścią doczesną. Zapewniamy, że lektura tej książeczki sprawi, że miły Czytelnik zyska całkowicie inne spojrzenie na swoje pieniądze; po jej przeczytaniu uzyska także odpowiedź na pytania: komu należy czynić jałmużnę, a komu nie? Komu w pierwszej kolejności, jeśli więcej ubogich o nią prosi?

*

KSIĄŻECZKA TA JEST DOSKONAŁĄ LEKTURĄ SZCZEGÓLNIE NA WIELKI POST - czyli okres, w którym uskuteczniać powinniśmy te trzy zalecane przez Kościół cnoty: POST, MODLITWA, JAŁMUŻNA.

 Imprimatur Albinus Eppus 1880 r.