RODZICE CHRZEŚCIJAŃSCY A MŁODZIEŻ DORASTAJĄCA Ks. Bolesław Żychliński reprint 1915 r.

RODZICE CHRZEŚCIJAŃSCY A MŁODZIEŻ DORASTAJĄCA

Ks. Bolesław Żychliński

reprint z 1915 r.

    Rodzice chrześcijańscy! Nie ma w tej książce może nic nowego, czego nie zawierają inne książki o obowiązkach rodziców względem dzieci. Jednak może ona być pożyteczną, przydać Wam się, bo słusznie powiedziano: „Pożyteczną jest rzeczą zebrać w jeden wieniec kwiaty zdań prawdziwych, które po różnych książkach jak na polu rozproszone były”.

    Nie zniechęcajcie się do niej tem, żeście to, co ona wam przynosi, już może nieraz słyszeli, czy to z ambony, czy to na zebraniach rodziców chrześcijańskich, czy to od spowiedników waszych. Choćby tak było, prosimy Was, abyście nie pogardzili nią, odczytali z niej choć raz na tydzień, w niedzielę, przynajmniej kilka stron z uwagą. Bo choć wiecie z innych książek, może wiele lepszych od tej, którą Wam podajemy, jak powinniście chować dla Boga dzieci Wasze, jakże jednak często, jakże bardzo często ZAPOMINACIE, coście dziatwie Waszej winni, szczególnie, gdy idzie o starsze, dorastające dzieci; potrzebują one mianowicie w naszych czasach, nawet daleko więcej, niż małoletnie, troskliwej, jak najgorliwszej opieki rodzicielskiej pod względem religijnym, jeżeli nie mają już we wiośnie życia być obyczajów, które nie przynoszą ani Bogu chwały, ani ich rodzicom zaszczytu! Każde takie zapomnienie wasze mści się nie tylko na dzieciach waszych, ale i na was samych. Jest to pewnik niezbity. Każdy błąd popełniony przeciwko dobremu wychowaniu dziecka odbija się nie tylko na niem, ale i na rodzicach. (…)

    Gdy nie pogardzicie tą książką (…) z pewnością będzie coraz mniej grubych błędów przeciwko dobremu wychowaniu dzieci Waszych, a im mniej będzie tych błędów, tem lepsze będą z pewnością dzieci Wasze, bo jeśli co jest pewne, to, że im lepsze jest WYCHOWANIE, tem lepsze jest DZIECKO. (…) Bo doświadczenie wszystkich wieków uczy niezbicie, że człowiek po największej części takim zostaje na całe życie, jakim był przez wychowanie jako dziecko. Sam Mędrzec Pański powiedział: „Przypowieść jest: młodzieniec wedle drogi swej, choćby się zestarzał, nie odstąpi od niej”. (Ze Wstępu Autora)

     W książce niniejszej poruszono następujące tematy: zło i jego główna przyczyna oraz główne lekarstwo przeciwko niemu; jak trzeba rodzicom wypełnić opiekę religijną nad starszymi dziećmi – poprzez własny przykład, poprzez poświęcenie (rugując przewrotne, zgubne zasady, złe książki i wpływ mody) i poprzez roztropność (obejmuje ona zostawienie pewnej samodzielności w rzeczach religii, czuwanie nad potomstwem oraz łagodność).